سخن گفتن با خداوند

سخن گفتن با خداوند

• خداوند انسان را آفریده و به او قدرت و توانایی حرکت ، کار و اندیشیدن ، عطا کرده و به او این امکان را داده که با زبان خویش اهداف و مقاصد خود را بیان نموده و با دیگران ارتباط برقرار نماید ،  از سوی دیگر فطرتی خدا جوی به او داده که بر اثر آن ، به سوی آفریننده خویش گرایش داشته ، او را بخواند و به پرستش ونیایش با او بپردازد
• در حقیقت با تعیین راهی برای عبادت از سوی خداوند ، بندگان او ، این امکان را پیدا نموده که با آفریننده خویش ارتباط برقرار نموده ، به یاد او باشند و او را فراموش نکنند ، زیرا با نبود برنامه ای برای عبادت ، انسان ها دچار غفلت شده و به بی راهه خواهند رفت
• با عبادت (به ویژه نماز) بندگان این توفیق را می یابند که با خالق خود سخن گفته ، از او درخواست نموده و نیاز خود را به او ابراز داشته ، و بیشتر از لطف ومهربانی خداوند بهره جویند ، زیرا هر انسانی با عبادت وبندگی خداوند ، در مسیر آفرینش خود گام برداشته و از این جهت رضایت و خوشنودی خداوند را نسبت به خود جلب نموده است
• علاوه بر اینکه سخن گفتن با معبود و محبوب ، لذت ، رضایت و آرامشی را برای عبادت کننده به ارمغان می آورد که با هیچ لذّت دیگری برابری نمی کند ، در این راستا هر چه معرفت انسان به این موضوع افزوده گردد ، به درک بیشتری از عبادت و ارتباط با خداوند نائل می گردد

نسلی مؤمن

نسلی مؤمن

• انسان از بدوِ تولّد با جهان پیرامون خود آشنا شده و تلاش در فهمیدن و ارتباط با محیط پیرامون خود می کند ، در دوران کودکی آنچه را می بیند و می شنود در حافظه ی او ثبت شده و به مرور زمان در درون او نهادینه می شود
• کودک رفتارهای والدین خویش را مشاهده نموده وبه نوعی از آنها الگو گرفته و بر اساس آن رفتار خواهد نمود  ، کودک اگر پدر ومادری داشته باشد که به عبادت و نیایش با خداوند اهمیت دهند ، او نیز از دوران کودکی با این مفاهیم آشنا شده و فطرت پاک و خداجوی او به سمت عبادت متمایل و علاقمند خواهد شد و با پی گیری والدین ، عادت به عبادت ، در فرزند شکل خواهد گرفت
• واگر کودک در محیطی پرورش یابد ، که کسی اهل عبادت (به ویژه نماز) نباشد ، به طور طبیعی  کودک با این مقوله آشنا نشده و انس و تمایلی نیز به عبادت در او پدید نخواهد آمد ، تا زمانیکه که بزرگ شده و شرایطی پیش آید که به سمت عبادت ، گرایش پیدا نماید و اگر این شرایط پیش نیاید ، همچنان در طول زندگی از عبادت فاصله خواهد گرفت
• از این رو اگر خواهانِ پرورش نسلی مؤمن و اهل عبادت باشیم ، هم باید با فردی ازدواج نماییم که در این جهت با ما همفکر باشد و هم از شیوه های صحیح تربیت دینی فرزند آگاهی یابیم ، تا با یاری خداوند بتوانیم ، فرزندانی با ایمان و اهل بندگی تربیت نماییم

یاد آوری

یادآوری

• یکی از وظایفِ اجتماعیِ انسان در برابر دیگران ، یاد آوری آنان به انجام نیکی ها ، و تشویق آنان به بجا آوردن آنها می باشد ، در اینصورت است که نیکی ها در جامعه رواج و گسترش می یابد
• عبادت و بندگیِ خداوند از جمله اعمالِ صالحی است که نیازمندِ آموزش ، تذکّر و یادآوری بوده تا مورد غفلت و فراموشی از سوی دیگران قرار نگیرد  ، علاوه بر اینکه دعوت دیگران به عبادت ، خود عمل صالحی می باشد که انسان را مورد لطف الهی قرار خواهد داد
• دعوت دیگران تنها به گفتن زبانی خلاصه نشده و امروزه می توان با تمام شیوه های انتقال مفاهیم ، از طریق رسانه های نوین ، و به صورتی هنرمندانه ، به این مهم اقدام نمود .
• این وظیفه در محیط خانواده و از سوی والدین نسبت به فرزندان خویش از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و بر والدین است که با ایجاد فضایی معنویی در درون خانواده ، از همان اوان کودکی ، فرزندان خود را به سمت انجام عبادت (به ویژه نماز) ترغیب نمایند ، بدیهی خواهد بود که هماهنگی بین پدر ومادر در این امر و ایجاد یک عادت مستمر در بجا آوردن عبادت از سوی فرزندان ، به نوعی ، تداوم این کار را در آینده از سوی آنان تضمین خواهد نمود  

تربیت دینی

تربیت دینی

• تربیت ابعاد گوناگونی دارد که لازم است به همه ی آنها ، توجّه کافی و مناسبی نمود ، ولی هر فرد با توجّه به طرز فکر و دیدگاهی که نسبت به موضوعات مختلف دارد ، برای برخی از ابعاد تربیت اهمیت بیشتری قائل است وچه بسا نسبت به برخی از ابعاد بی توجّه باشد .
• برخی تربیتِ علمی فرزندان خود را در اولویت قرار داده  و گروهی به تربیت اخلاقی فرزندان اهمیت می دهند ،  در صورتیکه برای رشد مناسب و هماهنگ فرزندان هر کدام از این ابعاد ، باید به اندازه ی کافی مورد توجّه قرار گیرد .
• البته باید توجّه داشت که شرایط هر فرد با دیگری متفاوت و ظرفیت افراد برای یاد گیری و پذیرش ، یکسان نمی باشد ، از این رو با در نظر گرفتن تمام شرایط و ظرفیت هایِ هر فرد باید به تربیت او اقدام نمود .
• یکی از جنبه های مهم در تربیت هر انسان ، تربیت دینی او می باشد ، خانواده ای که به اهمیت این جنبه از تربیت واقف است ، از همان اوان کودکی ، در تلاش است که برای تربیت دینی فرزندان خود تلاش و سرمایه گذاری کند ، زیرا می داند سعادت دنیا وآخرت فرزندان خویش در گرو این تربیت می باشد .
• یکی از شاخه های تربیت دینی فرزندان ، پایبندی آنان نسبت به انجام عبادت به ویژه نماز است ، که شایسته است از دوران کودکی با تناسب درک وفهم فرزندان و به شیوه ای مناسب و همراه با لطف و مهربانی ، آنان را به انجام این عبادت تشویق و تا زمانیکه این پایبندی به عبادت در آنان تثبیت گردد با آنان همراهی نمود ، تا از سوی آنان به فراموشی سپرده نشود و از طرفی  خانواده در پیشگاه الهی به مسئولیت خود در قبال فرزندان عمل کرده باشد .

نماز و اخلاق

نماز و اخلاق

• عبادت و پرستش خداوند با اخلاق و رفتار انسان در ارتباط و بر یکدیگر تاثیر متقابل دارد ، نماز به عنوان یک عبادت مهم ، روح بندگی و فروتنی در برابر خالق را در انسان زنده نگاه داشته و این زمینه را در نماز گزار ایجاد می کند تا با بندگان خداوند نیز با فروتنی روبرو گردد
• انسان مؤمن با انجام نیکی ها و بهره مندی از اخلاق پسندیده  ، از شخصیتی مثبت برخوردار و محبوبیت او نزد خداوند افزایش پیدا نموده و با دلی پاک و به دور از آلودگی های اخلاقی به نماز ایستاده  و در این راستا ، معنویت حاصل از عبادت ، تاثیر بیشتری بر دل و جان او خواهد گذاشت
• انسانی که درون او به کینه وحسادت ، دشمنی و گمان بد نسبت به دیگران ، آلوده است ، گرچه بر اساس تکلیف به عبادت می پردازد ، ولی زمانی می تواند از عبادت خویش بهره ی بیشتری ببرد که با توبه ی از اخلاق ناپسند و پاک سازی درون خویش در برابر خداوند بایستد
• در حقیقت اخلاق ناپسند و گناهان ، مانند غبار و کدورتی است که بر روح انسان نشسته و این کدورت ها ، قابلیت بهره برداری از معنویت حاصل از عبادت را در وجود انسان کاهش می دهد ، از این رو شایسته است نمازگزار پیش از ورود به عبادت از گناهان خویش استغفار نموده و از خداوند طلب آمرزش نماید

بندگی

بندگی

• نماز عبادتی است که انسان آن را همراه با جسم و روح خود بر پا می دارد  ،  روح انسانی که از ایمان نیرو گرفته و از پرتو ایمان روشن گردیده ، جسم خود را به خضوع در برابر آفریننده خویش فرمان می دهد و جسم با روح ایمان خود ، سر بر خاک گذاشته و به پرستش و ستایش خداوند می پردازد
• نماز عصاره و نتیجه ی ایمان بنده است ، نماز فرصت بندگی را برای نماز گزار به تجربه می گذارد ، و در هر بار نمازی که برپا داشته می شود ، تجربه ی بندگی تکرار می گردد ، این تکرار ، روح بندگی کردن را در نماز گزار زنده نگاه داشته و پایبندی نسبت به خداوند و دستورات او را در وجود انسان تثبیت می کند
• هنگامیکه انسانی ، نماز را رها می کند و از آن فاصله می گیرد ، شعله و فروغ ایمان در وجودش ضعیف و کم سو شده ، و زمین دلش  به سوی غفلت ، جهت می گیرد  ، و غفلت فرصتی برای وسوسه های شیطان را فراهم می کند و روز به روز این انسان از بنده بودن فاصله می گیرد
• میل و علاقه ی به عبادت و لحظه شماری برای بر پا داشتن آن ، نشانه ای روشن برای زنده بودن ایمان و بندگی در انسان است و بی میلی و نداشتن علاقه به عبادت و  سستی در انجام آن ، زنگ هشداری برای انسان است که باید آن را چاره نمود تا از سعادت دور نگردد

استمرار

 

استمرار

• برای رسیدن به هر نتیجه ی مادی یا معنوی نیازمند پشتکار و پیگیری یک عمل هستیم تا به آنچه انتظار داشته ، دست یابیم و از نتیجه ی آن بهره مند شویم .
• کشاورزی که برای رسیدن به یک محصول ، مقدماتی را آماده می کند و مراقبت هایی را به عمل می آورد تا نتیجه ی کار خود را برداشت کند ، یا تولید کننده ی یک کالای مصرفی که مراحلی را  یکی پس از دیگری پشت سر گذاشته تا محصولی را  به جامعه ارائه دهد ، همه نمونه هایی از تلاش پی گیر و مستمر برای رسیدن به یک نتیجه و هدف است .
• این تلاش و استمرار ، تنها ، اختصاص به مسائل مادی نداشته و شامل موضوعات معنوی نیز می گردد ، از جمله برای انجام نیکی ها و اعمال صالح نیز نیازمند پشتکار ، مداومت و پی گیری هستیم ، تا شایسته ی رسیدن به مقام نیکوکاران و بندگان صالح خداوند گردیم .
• عبادت خداوند و به ویژه نماز که از بهترین اعمال صالح نزد خداوند است ، نیز نیازمند مداومت واستمرار در طول عمر انسان است تا سعادت را در این دنیا و دنیای دیگر نصیب انسان بگرداند ، از این رو  کسانی که گاه آن را انجام داده و گاه آن را رها می نمایند و عبادتی ناقص را بجا می آورند ، نتیجه ای مطلوب را در پی نخواهد داشت .

شستشوی روح

شستشوی روح

• انسان ها برای شستشویِ آلودگی های جسمی ومادی خود از آب استفاده نموده و با آب آنها را از سطح بدن خود می شویند ، همانگونه که جسم انسان آلوده می شود ، روح انسان نیز در معرض آلودگی قرار می گیرد ، ولی آلودگی های روح ، جنبه ی ظاهری نداشته ، با چشم سر قابل رؤیت نمی باشد
• تشخیص آلودگی روح بر اثر معرفت و با وجدانِ بیدارِ انسانی قابل درک است ، بنابراین برای فهم کدورت های درونی نیازمند افزایش معرفت ، و مقایسه ی خود با الگوهای الهی هستیم .
• یکی از چیز هایی که به طهارت روحی انسان کمک نموده و روح ِانسان را از آلودگی ها می شوید ، عبادت و بندگی خداوند است ،  از آنجایی که با هر عبادت ، انسان به سوی خداوند رجوع می کند ، این رجوع ، باعث بیداری و فاصله گرفتن از غفلت می باشد ، غفلت هایی که انسان را دچار لغزش ها و آلودگی ها می گرداند
• نماز ، عبادتی است که در شبانه روز چندین بار تکرار می شود و با هر تکرار ، یاد خداوند را برای انسان یاد آوری نموده و غفلت را از دل و جان آدمی می زداید ، این غفلت زدایی مقدمه ی پاک شدن روح انسان از گناهان و حرکت به سوی خوبی هاست ، لذا با هر نماز ، بار گناهان انسان سبک شده ، و روح انسان جلا و صیقل می یابد .

ارزش عمل

ارزش عمل

• گاه یک عمل را افرادی زیادی انجام می دهند ولی ارزش عملی که انجام داده اند یکسان و برابر نمی باشد ، علت تفاوت ؛ گاه جنبه کمیت و مقدار و اندازه آن است و گاه کیفیت و چگونگی عمل می باشد
• همانند غذایی که تعداد زیادی همان غذا را طبخ کرده اند ، ولی از نظر کیفیت و مقدارِ موادِ غذایی که در آن بکار برده و طعم و مزه ی غذا با یکدیگر متفاوت هستند ، علاوه بر اینکه تاثیری که مواد غذایی تازه وسالم برای سلامت انسان دارد ، بهتر و بیشتر خواهد بود .
• گرچه این مثال در موردِ موضوعاتِ مادی بود ولی در موضوعات معنوی نیز ، مسئله همینگونه است ، به عنوان مثال ؛ عبادتی مثل نماز را که همه ی افراد به یک شکل و صورت انجام می دهند ، اگر به شیوه ی صحیحی هم انجام پذیرفته باشد ،  امّا از نظر کیفیت و باطنِ عمل ، نمازی که افراد مختلف انجام می دهند تفاوت بسیار با یکدیگر دارد
• حضورِ قلب و توجّهِ به خداوند در حال نماز و در کنار آن ، پرهیز از گناهان ، بر ارزش عبادتِ انسان خواهد افزود ، و این عبادت ، تاثیر بیشتر و بالاتری را برای نماز گزار به ارمغان خواهد آورد

به پایان

به پایان

• انسان به کاری که علاقه مند است و آن را دوست دارد  ، نمی خواهد به زودی پایان پذیرد ، و تمایل دارد آن کار ادامه داشته و به زودی تمام نشود ، به عکس نسبت به کاری که علاقه مند نیست ، اگر مجبور باشد که آن را انجام دهد ، دوست دارد  هر چه زود تر پایان پذیرد
• این موضوع اختصاص به کار وعمل ندارد ، بلکه در ملاقات با افراد مختلف نیز مسئله چنین است ، به کسی که علاقه مند است می خواهد ساعت ها در کنار او بوده و از معاشرت با او خسته نمی شود و اگر به کسی علاقه مند نباشد می خواهد هر چه زودتر از او جدا شده  و گفتگو با او را پایان دهد
• این علاقه مندی به نوعی به موضوع سود و زیان مادی و معنوی نیز ارتباط پیدا می کند ، به این معنا که ما به چیزی علاقه مند هستیم که برای ما سودی دارد و به چیزی که زیانی برای ما داشته و یا لا اقل سودی ندارد علاقه مند نیستیم ، پس معرفتی که از سود وزیان چیزی برای ما حاصل می شود زمینه ای برای علاقه مندی یا بی علاقه بودن را در ما ایجاد می کند
• این موضوع در مورد عبادت نیز صدق می کند ، به این معنا که اگر کسی از تاثیری که عبادت در سعادت مندی انسان در دنیا و آخرت دارد ، آگاه باشد ، عبادت را از روی شوق و رغبت به جا می آورد و اگر از تاثیر عبادت بر روح و جان آدمی و نقش آن در سعادت ، بی خبر باشد ، اگر هم بنا به عللی عبادت کند ، آن را از روی رغبت برپا نداشته و می خواهد هر چه زودتر پایان پذیرد.