بی میلی

بی میلی 

• انسان مؤمن بر اساس احساس تکلیف و وظیفه ای که دارد ، به عبادت خداوند پرداخته و نماز را به پا می دارد ، امّا در عین حال ، برخی این تکلیف الهی را از روی میل و رغبت و گروهی از روی بی میلی انجام می دهند
• با توجّه به این موضوع آیا می توان گفت :

1. میزانِ معرفتی که انسان به خداوند دارد در ایجاد میل یا بی میلی ، نقش دارد ؟ به این معنا کههرچه معرفتِ نمازگزار نسبت به خداوند بیشتر باشد و از لطف و توجه الهی به بندگان آگاهتر باشد ، میل او نسبت به عبادت بیشتر است
2. آیا شرایط و محیطی که انسان در آن تربیت شده ، و برداشتی که از دوران نوجوانی نسبت به عبادت داشته ، در تمایل و رغبت او نسبت به نماز یا عدم رغبت او تاثیر داشته است ؟ به این معنا که اگر خانواده او را با محبّت و مدارا و تشویق نسبت به نماز علاقه مند کرده باشند ، اکنون که بزرگ شده با خاطره ی خوب و میل و رغبت به عبادت خداوند می پردازد و اگر خانواده با شدّت عمل و با حالت اجبار و یا نوعی تنبیه او را به عبادت وا می داشته اند ، اکنون نیز گر چه به نماز می ایستد ولی با بی میلی ، عبادت می کند .!
3. آیا رفتار برخی از افرادِ نماز گزار در جامعه ، می  تواند در ایجاد میل و رغبت انسان یا بی میلی نسبت به عبادت تاثیر گذار باشد ؟ به این معنا که اگر افرادی رفتار خوب و پسندیده ای داشته باشند ، در ایجاد میل و علاقه نسبت به عبادت تاثیر مثبت داشته باشد و اگر افرادی در جامعه رفتار نا پسندی داشته باشند انسان را نسبت به عبادت بی میل و بی رغبت نماید .!

در مجموع می توان گفت :

• تمام افراد در شرایط یکسانی نمی باشند و از سوی دیگر ، نمی توان منکرِ تأثیر عوامل مختلف در ایجاد علاقه و میل و یا ایجاد بی میلی و بی رغبتی شد
• از سوی دیگر ما وظیفه داریم به راه های افزایش میل و علاقه مندی خود به عبادت بیندیشیم و آنها را در مورد خود بکار بندیم ؛ به عنوان نمونه :

1. معرفت خود را نسبت به خداوند افزایش دهیم
2. توجّه داشته باشیم اگر شرایط تربیتی مطلوبی برای ما وجود نداشته این دلیل بر آن نمی شود که در طول عمر با بی رغبتی به عبادت خداوند بپردازیم ، بلکه با افزایش معرفت و تغییر شرایط ، می توانیم رغبت خود را به عبادت بیفزاییم 
3. اگر رفتار برخی از افراد ، در جامعه ناپسند باشد باید بدانیم آنان الگوی ما نیستند ، بلکه ما باید افرادی را که رفتار مطلوب و قابل قبولی دارند ، الگوی خود قرار دهیم