باور و پرستش

باور و پرستش

• انسان در مرحله ی نخستِ ارتباط خویش با خداوند ، نیازمندِ معرفت و شناخت است و پس از اینکه این معرفت در او تحقّق پیدا نمود ، به مرحله ی باور ، ایمان و اعتقاد به خداوند راه می یابد ، و هنگامیکه این ایمان در وجود او ریشه گرفته و استحکام یافت و به دستورات الهی گردن نهاد ، به مرحله ی پرستش و عبادت خداوند راه پیدا می کند ، بنابراین باور به خداوند مقدّم بر پرستش او می باشد .
• در بین مردم کسانی که به وجود خداوند باور داشته و در عین حال به پرستش و عبادت او روی نمی آورند ، یافت می شوند ، ولی باید دانست اعتقاد به خداوند مقدّمه ای برای ستایش و بندگی او می باشد و با این بندگی انسان در مسیر کمال گام بر خواهد داشت ، و اگر انسان پس از اعتقاد به وجود خداوند ، به عبادت الهی اقدام نکند ، در مسیر بندگی قدم برنداشته و خود را از مسیر کمال باز داشته است .
• نماز نمونه ای روشن از بندگی و عبادت خداوند است، از امام صادق علیه السلام سؤال شد: برترین و محبوبترین چیزی که بندگان به واسطه ی آن به خداوند نزدیک می شوند ، چیست ؟ امام فرمودند : من پس از معرفت خداوند چیزی برتر از نماز نمی شناسم ، سپس امام فرمودند : آیا ندیدی بنده ی صالح خداوند عیسی بن مریم (در قرآن ) فرمود : خداوند به من سفارش کرده تا زنده ام نماز و زکات را بجا آورم (1)
• آیه ای که در کلام امام صادق علیه السلام مورد استناد قرار گرفت در سوره ی حضرت مریم علیها السلام می باشد (2) و حکایت سخنان حضرت عیسی علیه السلام در هنگامی است که کودکی تازه تولد یافته بوده و به امر الهی در سن کودکی به سخن آمده است ، و پیام این سخن آن است که نماز ، عبادتی است که باید در طول عمر و تا زمانی که انسان زنده است برپا داشته شود و به هیچ وجه نباید آن را رها نمود و تا آخر عمر باید انجام شود .

--------------------

1-الکافی   ج  3   ص  264

2-مریم/31

 

غم زدایی

 

غم زدایی

• انسان دارای حالت هایی از غم و اندوه ، شادی ، نگرانی ، خشم وترس می باشد و هر حالتی ، اثری خوشایند و یا نا خوشایند در انسان ایجاد می کند ، مثلاً وقتی انسان ، مطلوب یا محبوبی را داشته باشد و بر اثر حادثه ای آن را از دست دهد ، برای آن نگران و اندوهناک می شود و اگر به مقصود و هدفی که دارد دست یابد ، برای آن شاد و خوشحال می شود ، در این میان از دست دادن مطلوب  ، برای انسان آزار دهنده و دشوار است ، که معمولاً انسان به دنبال راهی می گردد که از آن رهایی یابد .
• انسان ها در هنگامیکه چیزی را از دست داده  ویا در رسیدن به مقصود خویش ، نا کام می گردند ، سعی می کنند بگونه ای ، نا کامی حاصل از آن را جبران نمایند ، در این راستا ، یا اهمیت آن را در ذهن خود ، کاهش داده و یا از جبران و دست یابی آن منصرف شده واز خیرآن می گذرند و یا دوباره تلاش نموده ، به آن دست یابند ، وگروهی نیز دست روی دست گذاشته در فقدان آن به حزن و اندوه روی می آورند . و به اندازه ای برای آن تأسّف خورده که خود را بیمار نموده ، به پزشک و دارو ، توسّل پیدا می کنند .
• در این راستا ، روی آوردن به مسائل معنوی ، چاره ای برای فرار از اندوه دنیا معرفی شده که جنبه ی تسکین دهنده ی روح ناآرام انسان و راهی برای رهایی از اضطراب های ناشی از آن می باشد ، قرآن کریم نیز در سختی ها ، توصیه به یاری جستن از صبر و نماز می کند (1) زیرا صبر برسختی ها و پرهیز از بی تابی در برابر نا ملایمات ، روح انسان را مقاوم نموده  و نماز ارتباط انسان را با خداوند تقویت و در نتیجه تکیه بر قدرت شکست نا پذیر الهی را برای او فراهم می نماید .
• امام صادق علیه السلام می فرماید : هنگامیکه غمی از غم های دنیا بر شما وارد می شود ، چه مانع شما می شود ، که وضو گرفته ، به مسجد روید و دو رکعت نماز بجا آورده و خداوند را خوانده و دعا نمایید .! زیرا خداوند می فرماید : از صبر و نماز کمک بطلبید (2).  علاوه بر اینکه کسانی که در اندوه از دست دادن مطلوب خود ، صبر را پیشه می کنند به پاداش صابران نیز نائل شده و با انجام عبادت به اجر و ثواب الهی نیزدست می یابند .

تلگرام= @farhangenamaz110

---------------------

1- یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا اسْتَعینُوا بِالصَّبْرِ وَ الصَّلاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرین‏ (بقره/153)

2- وسائل‏ الشیعة    ج 8   ص138   باب31

پذیرشِ عمل

 

پذیرشِ عمل

• دربحث انجام عبادات با موضوعی با عنوانِ قبولیِ عمل روبرو هستیم ، قبولی عمل به این معنا است که عبادتی را که انجام داده ایم از سوی خداوند پذیرفته شود ، این موضوع در برخی از آیات قرآن نیز انعکاس یافته است ، از باب نمونه : هنگامیکه حضرت ابراهیم (ع) به همراه فرزندش اسماعیل (ع) پایه ها و دیوارهای خانه ی خداوند(کعبه) را بالا بردند از خداوند در خواست قبولی عمل خود را کردند (1) و یا هابیل وقابیل برای تقرّب به خداوند هر کدام عملی را انجام دادند که فقط عمل یکی از آن دو پذیرفته شد ولی عمل دیگری پذیرفته نشد (2) در اینگونه موارد ، مقصود از قبول شدن عمل ، آن است که اجر وپاداش الهی به آن تعلّق گیرد (3)
• به موضوع قبولی عبادت در بخشی از دعاها نیزاشاره شده است ، به عنوان نمونه : در دعایی که پس از نمازهای واجب خوانده می شود آمده است : "خداوندا من نمازی را بجا آوردم که تو نیازی به آن نداشتی و تنها انگیزه ی من از انجام آن ، بزرگداشت و اطاعت واجابت فرمان تو بوده است ، خدای من ، اگر درعبادتی که بجا آوردم  ، کاستی یا نقصی در رکوع و سجودش بود ، من را مؤاخذه نکن وبا لطف خویش آن را قبول و من را مورد آمرزش خود قرار ده ، به رحمتت ، ای مهربانترین مهربانان !"(4)
• یکی ازچیزهایی که در قبولی عمل شرط است ، وجود اخلاص و قصدِ الهی داشتن در انجام آن است ، از این رو عملی که از روی ریا انجام شود مورد قبول قرار نمی گیرد (5) از سوی دیگر، ضمن اینکه انسان عبادت را بر اساس یک تکلیف و وظیفه ی الهی انجام می دهد ، نمی داند که عبادتش از جانب خداوند پذیرفته شده یا پذیرفته نشده است ، لذا در خواست قبول شدن عبادت پس از انجام آن ، امر مطلوبی خواهد بود ، همانگونه که دعا برای قبولی اعمال ِدیگران نیز مطلوب می باشد (6 )
• و هنگامیکه انسان از قبول شدن یا نشدن عمل خود در پیشگاه الهی باخبر نباشد ، دچار غرور و فریفته شدن به عبادت خویش نخواهد شد ، و همیشه احتمال می دهد که ممکن است در عبادت خود تقصیر و یا کوتاهی نموده لذا در کسب اخلاص وسایرعوامل قبولی عبادت تلاش خواهد نمود .

________________

1-بقره/127

2-مائده/27

3-مجمع البیان فی تفسیر القرآن، ج‏3، ص: 282

4-بحارالأنوار   ج  83   ص  38    باب 3 ( إِلَهِی هَذِهِ صَلَاتِی صَلَّیْتُهَا ...)

5-المیزان فی تفسیر القرآن، ج‏2، ص: 390

6-در روایت وارد شده که پیامبرصلی الله علیه وآله به کسانی که از مکه باز می گشتند ، می فرمود : خداوند اعمال و مناسک شما را قبول فرماید (تقبّل الله نسکک...) مستدرک‏الوسائل   ج  8    ص 232  باب  44

تلگرام= @farhangenamaz110

حالِ خوب

حالِ خوب

• هر فرد صبح خود را به گونه ای شروع وآغاز می کند ، برخی با نشاط و سرزندگی و برخی با کسالت و افسردگی ، گروهی با تلاش و امید و گروهی با تنبلی و نا امیدی ، جمعی با ترس و نگرانی و جمعی با شجاعت و اراده ای قوی ، با توجّه به اینکه صبح خود را چگونه آغاز کنیم می توانیم طول روز و پایان روز خود را پیش بینی نماییم ، بدون شک اگر صبح را با حال خوب شروع کنیم می توان پیش بینی نمود روز خوبی را داشته باشیم واگر روز خود را با حال بد آغاز نماییم ، احتمال اینکه تا پایان روز ، حال خوشی نداشته باشیم ، وجود دارد .
• داشتن اخلاق نیک و برخورداری از حُسن نیّت وخیرخواهی نسبت به همنوعان ، وداشتن انگیزه برای انجام کارخیر و کمک به سایر انسان ها از جمله عواملی خواهد بود که در ایجادِ حالِ خوب در انسان مؤثر می باشد و از سوی دیگر ، داشتن اخلاق نا پسند و وجود سوء نیت و بد خواهی نسبت به همنوع خویش و بی انگیزه بودن در انجام کارهای پسندیده و نیّتِ آزار رسانی به دیگران از عواملی خواهد بود که حال بد را در وجود انسان تقویت می نماید .
• امروزه بسیاری از کارشناسان به دنبال آن هستند که راه هایی را به انسان معرفی کنند تا بتواند در شرایط نگران کننده و زندگی پر تلاطم در جهان امروز ، تا حدودی حال انسان را بهتر نموده و آرامش بیشتری را برای او به ارمغان بیاورد ، و از این رو است که امروزه تعبیری را با عنوان " انرژی مثبت " بکار می بندند که از آن نیرویی را قصد می کنند که بتواند ذهن و افکار و احساسات انسان را به طرز سازنده ای تحت تأثیر قرار دهد  که با وجود آن انسان با تلاش ، امید وبهروزی به زندگی خود ادامه دهد .
• در این راستا ، توجّه به موضوعات معنوی ، به ویژه ارتباط با خداوند و راز ونیاز با او درایجاد حال خوب ومعنوی در انسان بسیار مؤثر می باشد ، از این رو هنگامیکه انسان هنگام ِصبح از خواب بیدار می شود و با آب ، وضو می گیرد ، و نماز را با حالت توجّه بر پا می دارد ، نشاطی معنوی را در خود احساس می کند که می تواند با مراقبت و به یاد خدا بودن در طول روز ، آن را تا پایان روز حفظ نماید .

 

تلگرام= @farhangenamaz110

بانگ نماز

 

بانگ نماز

• بسیاری از کسانی که پایبند به انجام عبادت می باشند ، برای یاد آوری زمان برپا داشتن نماز ، به ویژه برای برخاستن از خواب ، برای نماز صبح ، از ساعت استفاده می کنند ، از این رو زنگ ساعت که نواخته می شود ، آنان از خواب بیدار شده و خود را برای نماز مهیّا می کنند ، در این راستا ، استفاده از ساعت و تنظیم آن ، نشانه ی تعهّدی است که شخص مؤمن نسبت به انجام عبادت دارد .
• در گذشته های دور که چنین ابزاری برای یاد آوری وقت نماز وجود نداشت ، مردم از نشانه های طبیعی برای تشخیص وقت نماز استفاده می کردند ،  وگفتن أذان در مناره های مساجد در هر محلّه ، راهی برای اعلام فرا رسیدن وقت نماز به مردم بوده که حتی در فصل زمستان و در سرمای شدید هوا ، ترک نمی شده است ، واین کار برخاسته از ایمانی بوده که گوینده ی اذان را در شرایط سخت و سرمای هوا از مکان گرم به بالای مناره  می آورده و به گفتن أذان می پرداخته است .
• البته روایاتی که در فضیلت اذان وارد شده نیز در تشویق مسلمانان به گفتن اذان مؤثر بوده است که از جمله ی آنها این روایات است که : پیامبرصلی الله علیه وآله فرمودند : اذان گویندگان در قیامت سرافرازتر از همه خواهند بود (1) و برای درک فضیلت این موضوع ، مسلمانان گاه در وقت نماز در خانه های خود به مکانی مرتفع می رفته واذان می گفتند واز این طریق همسایگان را نسبت به برپا داشتن نماز ، یاد آوری می نمودند .
• امروزه انتظار می رود که با وجود همه گونه وسائل رفاهی برای انجام عبادت ، بیش از گذشته شاهدِ إقبال و توجّه مردم به انجام عبادت بوده و کمترشاهدِ بی توجّهی نسبت به عبادتِ با اهمیتی ، همچون نماز باشیم ولی گاه احساس می شود ، هر چه رفاه بیشتر شود ، برخی از افراد تنبل تر و بی انگیزه تردر انجام عبادت می گردند ، رسولخدا صلی الله علیه وآله فرمودند : ازسستی وکاهلی بپرهیزید ، چون کسی که سستی می کند ، حق خداوند را نیز بجا نخواهد آورد .(2)

---------------------

1- الفقه على المذاهب الأربعة و مذهب أهل البیت علیهم السلام؛ ج‌1، ص: 438

 2-( إِیَّاکُمْ وَ الْکَسَلَ فَإِنَّهُ مَنْ کَسِلَ لَمْ یُؤَدِّ حَقَّ اللَّهِ عَزَّ وَ جَل‏ّّ) بحار الأنوار ،ج‏10،ص:99

 

تلگرام= @farhangenamaz110