باور و پرستش
جمعه, ۲۹ آذر ۱۳۹۸، ۱۱:۴۶ ب.ظ
باور و پرستش
- انسان در مرحله ی نخستِ ارتباط خویش با خداوند ، نیازمندِ معرفت و شناخت است و پس از اینکه این معرفت در او تحقّق پیدا نمود ، به مرحله ی باور ، ایمان و اعتقاد به خداوند راه می یابد ، و هنگامیکه این ایمان در وجود او ریشه گرفته و استحکام یافت و به دستورات الهی گردن نهاد ، به مرحله ی پرستش و عبادت خداوند راه پیدا می کند ، بنابراین باور به خداوند مقدّم بر پرستش او می باشد .
- در بین مردم کسانی که به وجود خداوند باور داشته و در عین حال به پرستش و عبادت او روی نمی آورند ، یافت می شوند ، ولی باید دانست اعتقاد به خداوند مقدّمه ای برای ستایش و بندگی او می باشد و با این بندگی انسان در مسیر کمال گام بر خواهد داشت ، و اگر انسان پس از اعتقاد به وجود خداوند ، به عبادت الهی اقدام نکند ، در مسیر بندگی قدم برنداشته و خود را از مسیر کمال باز داشته است .
- نماز نمونه ای روشن از بندگی و عبادت خداوند است، از امام صادق علیه السلام سؤال شد: برترین و محبوبترین چیزی که بندگان به واسطه ی آن به خداوند نزدیک می شوند ، چیست ؟ امام فرمودند : من پس از معرفت خداوند چیزی برتر از نماز نمی شناسم ، سپس امام فرمودند : آیا ندیدی بنده ی صالح خداوند عیسی بن مریم (در قرآن ) فرمود : خداوند به من سفارش کرده تا زنده ام نماز و زکات را بجا آورم (1)
- آیه ای که در کلام امام صادق علیه السلام مورد استناد قرار گرفت در سوره ی حضرت مریم علیها السلام می باشد (2) و حکایت سخنان حضرت عیسی علیه السلام در هنگامی است که کودکی تازه تولد یافته بوده و به امر الهی در سن کودکی به سخن آمده است ، و پیام این سخن آن است که نماز ، عبادتی است که باید در طول عمر و تا زمانی که انسان زنده است برپا داشته شود و به هیچ وجه نباید آن را رها نمود و تا آخر عمر باید انجام شود .
--------------------
1-الکافی ج 3 ص 264
2-مریم/31
