ذکر دائم

 

• دعایی از امیرمؤمنان علیه السلام برای ماه شعبان وارد شده که معروف به «مناجات شعبانیه» است ، در بخشی از این دعا چنین می خوانیم : « وَ أَسْأَلُکَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ وَ أَنْ تَجْعَلَنِی مِمَّنْ یُدِیمُ ذِکْرَک» : «خدایا من از تو در خواست می کنم که بر محمد و خاندان او درود فرستی و من را از جمله ی کسانی قرار دهی که پیوسته به یاد تو هستند » همانگونه که مشاهده می شود در اینجا در خواست یاد آوری دائمی خداوند از سوی بنده شده ، این به یاد خداوند بودن یک امر اختیاری است که توسط خود بنده انجام می شود و در این دعا توفیق این پیوستگی و دوام از خداوند در خواست شده است ، البته باید توجه داشت این یاد آوری خداوند گاهی با گفتن ذکر زبانی است ، و گاهی با توجّه قلبی به خداوند است و گاه با یاد آوری عملی خداوند است ، به این معنا که هر گاه به حرامی می رسد از انجام آن دست بردارد و هر زمان به واجبی می رسد آن را انجام دهد (1) ، نماز در میان عبادات با اذکاری که در آن است ، هم ذکر و یاد آوری زبانی است و هم در عمل ، انجام چیزی است که خداوند آن را واجب نموده است .

--------------------------------

1-مضمون روایتی از امام صادق علیه السلام (فَإِنْ کَانَ طَاعَةً عَمِلَ بِهَا وَ إِنْ کَانَ مَعْصِیَةً تَرَکَهَا ) (الکافی ج : 2 ص : 80)