درک حضور

درک حضور

• در هنگام نماز انسان با خداوند ارتباط برقرار می کند ، ولی این ارتباط با دل و قلب نمازگزار است نه با گوش و چشم ، زیرا خداوند با چشم سر قابل رؤیت نمی باشد و ما با فکر و دل خودمان با خداوند ارتباط می گیریم
• با فکر خود به سخنانی که در هنگام عبادت بر زبان جاری می کنیم اندیشه نموده و با دل خودمان حضور و آگاهی او را از خود ، درک می کنیم
• وقتی نمازگزار توجّه نمود که در برابر چه کسی ایستاده و با چه کسی سخن می گوید ، و در مقابل چه عظمتی قرار گرفته ، خواه ناخواه دل او خاشع شده و ادب حضور را رعایت می کند ، دیگر نمی تواند به هر گونه با خداوند سخن گفته و به هر صورتی ایستاده باشد
• زمانیکه ما در مقابل انسانی که صاحب مقامی است می ایستیم ، ادب را در ایستادن ، لباس پوشیدن ، نگاه کردن ، گوش دادن و سخن گفتن رعایت می کنیم ، امّا بر اثر جهل به بزرگی و عظمت الهی  ، ممکن است آنطور که شایسته است خداوند را ستایش و پرستش ننماییم
• گر چه درک حضور خداوند به حال عبادت اختصاص ندارد ، و برخی از بندگانِ عارف خداوند ، در هر حالی ، حضور خداوند را در کنار خود احساس می کنند ولی این درک حضور ، به هنگام عبادت ، جایگاه ویژه ای دارد ،که امید است توفیق ِآن را خداوند نصیب همه ی بندگان عاشق وعارف خود بگرداند