بارانِ رحمت

باران رحمت

• خورشید عالمتاب هنگامیکه بر دریا و رود خانه ها و اقیانوس ها می تابد ، آب ها تبخیر شده ، به بالا می رود ، و ابر ها تشکیل می شود و باد این ابرها را جابجا نموده و بر سرزمین های خشک و تشنه ی آب می برد و آنها را سیراب می کند ، اگر شدّت بارندگی زیاد باشد و باران بسیار ببارد ، تبدیل به سیل شده و هر چه سر راه خود باشد تخریب و حتی جان انسان ها به خطر می افتد
• اما هنگامیکه خورشیدِ لطف و رحمت الهی بر دل مؤمن بتابد ، و در دل مؤمن عشق و محبت ایجاد کند ، این عشق تبدیل به شور و حرکت شده ؛ مؤمن برای عبادت و بندگی قیام می کند ، و نماز را برپای داشته ، مشمول لطف الهی گردیده و باران رحمت بر او می بارد و هرچه خضوعش بیشتر و لذت سخن گفتن با معبود در دلش افزون تر گردد ، تشنگی اُنس با خداوند در وجودش سیراب شده ، باران رحمت با شدت بیشتری بر او می بارد ، سیلی به پا می شود از رحمت ؛ و مؤمن را با خود می برد و در خود غرق می کند و لی این سیل خراب نمی کند بلکه آباد می کند وبر قلب و دل مؤمن حیات می بخشد